İçimden Gelenler #1

Nasıl bir giriş yapsam diye düşündüm 5 dakika ama yinede normal birşey bulamadım.Neyse...
Bazen öyle anlar oluyor ki depresyonda gibi hissediyorum kendimi.Neden,niçin hiç bilmiyorum.Depresyonun dibine vurasım,başımı yorganın altına sokup ağlayasım geliyor.Gerçekten bana neler olduğu hakkında hiçbir fikrim yok :(
Yalnızlık da olabilir bu.İnsanın bir şeyleri paylaşacak dostlarının olması lazım.Benim gerçek dostlarım var mı bilemiyorum.Var aslında gerçekten kardeşim dediğim bir insan ama onunla da pek görüşemiyoruz.Kimseyle de konuşamıyorum.Biraz utangacım sanırım.Aslında içine kapanık da diyebiliriz.Kendimi anlatmayı sevmiyorum,beceremiyorum.Bir de üstüne okul stresi,sınavlar derken bırakın beni köprüden atlayayım diyorum.Pek arkadaşım yok,aslında çok arkadaşım var ama böyle "hadi dışarı çıkalım,şuraya gidelim,şöyle yapalım" diyebileceğim çevremde pek arkadaşım yok.O yüzden haftasonlarım evde pineklemekle geçiyor hafta içi de okul ev arası mekik dokuyunca ailem ve okul arkadaşlarım ha bir de serviscim dışında birilerini gördüğüm söylenemez. Napsam bilmiyorum. Her neyse.Sıkmak istemezdim ama canım mutlu şeyler yazmak istemedi :( Üzgünüm...